Nowocześnie gospodarujący rolnik poziom nawożenia fosforem i potasem powinien dostosować do aktualnej zasobności gleby. Pozwoliłoby mu to zracjonalizować nawożenie i obniżyć koszty. Nawożenie fosforowo-potasowe dostosowujemy w odpowiednich proporcjach do nawożenia N. Gdy nie znamy zasobności gleby proporcje składników N:P:K  powinny wynosić:

- dla ziemniaków jadalnych i nasiennych 1:0,5 N do 1,0 P2 O5 do 1,5:2,0 K2 O.

- dla ziemniaków skrobiowych i do przetwórstwa 1:0,5 N do 1,0 P2 O5 do 1,5 K2 O.

Fosfor przyśpiesza dojrzewanie roślin, pomniejsza uszkodzenia mechaniczne przy zbiorze, zwiększa odporność na choroby i trwałość przechowalniczą. Potas zwiększa efektywność fotosyntezy i oddychania, przyczynia się do wzrostu ilości bulw dużych w plonie. Zmniejsza straty powodowane przez choroby i ma korzystny wpływ w okresie przechowywania.

Najlepszą formą do nawożenia ziemniaków K?O jest siarczan potasowy i kalimagnezja. Potasem nawozimy przed zima na glebach ciężkich i średnich. Na lekkich nawozimy wiosną. Sól potasowa ze względu na szkodliwy chlor powinna być dawana tylko na jesieni. Fosfor najczęściej jest uzupełniany w formie superfosfatu.

Ziemniak dość dobrze znosi kwaśny odczyn gleby, dlatego zazwyczaj nawożenia wapniowego pod ziemniaki nie stosujemy.