Czarna nóżka to choroba wywołana przez bakterie Erwinia carotovora var. Atroseptica, którego objawem są ciemne plamy u podstawy łodyg. Po pewnym czasie porażone rośliny gniją, więdną i bardzo łatwo można je wyciągnąć z gleby. Gdy już nastąpi porażenie plantacji, to usuwamy porażone rośliny przez wyciągnięcie z gleby i wywiezienie poza jej obszar.

Rizoktoniozę ziemniaka powoduje grzyb typowy polifag Rizoctonia solani, który poraża wiele gatunków roślin uprawnych i dziko rosnących. Z rolniczych poraża on jeszcze zboża i rzepak. W zbożach jest sprawcą łamliwości podstawy źdźbła. Grzybnia zimuje w bulwach jak i glebie. Grzyb ten na roślinach może powodować w zależności od fazy rozwojowej różne objawy.  

Alternarioza ziemniaka, inaczej zwana suchą i brunatna plamistością liści ziemniaka atakuje rośliny osłabione niedożywione, albo zaatakowane wcześniej przez inne patogeny. Występuje zazwyczaj na lekkich glebach przy krótkotrwałych deszczach i suchym klimacie. Pierwsze objawy w warunkach Polski tej choroby występują po 50-60 dniach od posadzenia. Straty w plonie na wskutek tej choroby mogą sięgać nawet do 30- 50%.

Zaraza ziemniaka objawia się brunatnymi plamami na liściach, plamy te stopniowo czernieją, a po upływie pewnego czasu całe liście i łodygi zamierają. Choroba ta z łodyg przenosi się na bulwy. Zakażone bulwy mają na powierzchni skórki lekko zapadnięte ciemne plamy i bulwy bardzo łatwo gniją w czasie przechowywania.

Choroby wirusowe mają szczególne duże znaczenie na plantacjach nasiennych i hodowlanych. Zwalczamy je głównie poprzez niszczenie nosiciela mszycy w I do III dekadzie lipca. W rejonach północno wschodniej Polski nawet w I dekadzie sierpnia.

Niebezpieczne choroby wirusowe ziemniaka to:

Duże straty w przechowalniach może powodować może powodować rozwój chorób, do których zalicza się: zarazę ziemniaczaną, mokrą i mieszaną zgniliznę, suchą zgniliznę i fomozę.